Zigeuners

Vanmorgen zou ik met Nienke en tolk terug gaan naar Ilyesi voor de enveloppen die we niet hebben kunnen bezorgen. Helaas kwam de tolk die om 10.00 uur zou komen helemaal niet opdagen. Tja dan moeten de plannen worden gewijzigd. Alie zou thuisblijven voor de administratie maar besloot met Nienke en mij de overgebleven gevallen waar wat mee aan de hand was rond te gaan brengen. Het waren er maar een paar maar het kostte ons de rest van de ochtend om ze rond te brengen. Één uitnodiging moest in het ziekenhuis worden gebracht, de volgende bij de kapper en zelfs bij een naaiatelier werd een uitnodiging gebracht. Maar het is gelukt. Na de lunch zijn we vertrokken naar Sarateni. We kwamen aan bij Ildiko, een van onze tolken van vanmiddag en waar ook de andere tolken naar toe zouden komen. Eerst dronken we wat met elkaar en aten er Roemeense (droge) koekjes bij. Sjef, Alie en ik gingen naar Hostad (deel van Sarateni waar zigeuners wonen). We parkeerden onze auto en van daaruit heeft onze tolk van vanmiddag, Ildiko kinderen aangespoord mensen die voedselbonnen en/of een pakket gaan ontvangen te vragen naar de parkeerplaats te komen om daar hun uitnodiging op te halen. Dit in verband met de uitbraak van hepatitis A. We besloten dit keer niet de huizen binnen te gaan om besmetting te voorkomen en hadden zelfs mondkapjes bij ons. Dat ging snel, de uitnodigingen waren snel uitgedeeld. Mijn taak was deze keer zoveel mogelijk foto's te maken. Dat is zeker gelukt. De zigeuners gingen graag op de foto, zelfs op eigen verzoek, jong en oud, dik en dun. Hier zie je de armste der armen, de meesten onverzorgd en de kinderen heel vuil. Eén vrouw sprong eruit, zij zag er goed verzorgd uit. Het bleek dat zij nog niets ontving. Naar haar huisje zijn we dan wel geweest om foto's te maken en haar gegevens in te vullen zodat zij misschien volgend jaar gekoppeld kan worden aan een Nederlands gezin. De foto's die ik heb gemaakt zijn met het fototoestel van Alie, het kan even duren voordat deze foto's worden bijgevoegd bij dit verslag. 'S avonds hebben we met zijn allen gegeten bij Kicsi Gomba. Tot mijn verbazing kwam ik daar Rebeka tegen. Misschien had ik daar al over geschreven. Zij is dit jaar geweest bij een gezin in Woerden en af en toe kwam zij samen met haar vriendin Linda een dagje bij mij. Rebeka woont met haar moeder in een achterste gedeelte van een huis. Haar moeder is alcoholiste en is daardoor geestelijk ook niet meer goed. Gelukkig wordt zij door veel mensen opgevangen, waaronder deze vrouw die eigenaar is van Kicsi Gomba. Ze ging met haar naar de film. Zo fijn dat er mensen om haar heen staan.